makalem

Yeni Üyelik

uzerine.com a üye olmak için tıklayın

Haber bülteni üyeliği

                                                        İÇİMDEKİ DÜNYAM

SESSİZ SESSİZ DİNLİYORUM KENDİMİ.KALBİMİN ATIŞINI,DAMARLARIMA VURAN KAN BASINCINI.

Başım patlarcasına ağrıyordu.içimden bir ses yeterrr artık böyle dünya olmaz olsun diyordu.

Gözlerim sevgi kıvılcımları arıyordu etrafta.Bedenim sanki bugün beni taşımak istemiyorum der gibi sürünüyordu.Çevreme bakındığımda insanımızın öyle çok  sevgiye,ilgiye, hasret olduğunu gözlemledim ki! ve demek hepimiz aynı debdebenin içindeyiz dedim kendime.

Onlarda benim gibiydi.Anlıyordum gözlerinden.Yaşama ümitleri pamuk ipliğine bağlı olduğunu görüyordum.Yıkılmamak için çırpınıyorlardı.Rüzgar savuruyordu sağa sola bizi.

Herkes,yalan ilişkilerden,sahte ve riyakar yüzlerden bıkmış insanlığımız nereye gidiyor serzenişlerini önce gözleri ile sonra her demde  vurgulamaya başlıyorlardı.

Anlamlandırmak için hayatı ne yapayım da bu yaşamım daha güzel olsun,hiç değilse bir parça mutlu olayım mücadelesi vardı.Bazen bir kadeh rakı da,bazen bir şişe birada,bazen tek bir gülde,bazen de sevgi kırıntısı sözlerde mutluluğu ve huzuru arayan toplum oluverip çıktık.

El açıp dua ediyoruz bazen de Allah'a.Kurtar İlahi bizi diye göz pınarlarımızdan sel gibi  akan yaşlarla yalvarıyoruz.

Hüzünlü şarkı dinleyemez olduk toplum olarak.Küçük bir acıklı sahnede gözlerimiz sular seller gibi akmaya başlıyordu.His dünyamız darmadağın dı.Yaşamı seviyorduk ama hayat çok zalim ve zor geliyordu bize.

Kira derdi,iş stresi,çocuk problemleri,gençliğimizin sevgi problemleri derken hiç sanki derdimiz yokmuş gibi Politik saçmalıklar hayatımızı daha da çekilmez hale  getirdi.

Tüm olumsuzluklara,hayatı çirkinleştirmelere rağmen Ümit varım bu yaşamdan.Eyyüp Peygamber gibi dilime kadar kurtlanmadım.Somali'ler gibi iskelet haline gelmedim.65-70 senelik hayatın yanında sonsuz hayatı inkar etmedim.Kurtuluş savaşında halkımızın tezeklerde ki buğday ve arpalarını yeme durumunda kaldığı kadar yokluk çekmedim.

Mevlana gibi,İbrahim Ethem gibi,Hz.Muhammed gibi Allah aşkı ile yanmayı bilmedim-bilemedim.

Küçük dünyamda bana ait olmayan  bu can ve mal-mülk için çırpınmama sözünü verdim.Varsın birileri bu dünya arenasında popüler olsun.Varsın zengin olsunlar,hiç ölmeyecekmiş gibi ezip-kesip-despotlukları ile dem vursunlar.Yaşamanın güzelliğini başkalarına zehir etsinler.Düşünüyorum öyleyse varım sözüne mukabil bende karşılıksız seviyor-inanıyor ve bende varım diyorum.